نسل جدید پهپاد ها چگونه عمل می کنند؟

طرحی اولیه و خام از پهپادهای انتحاری که توسط ارتش آمریکا طراحی شده است

اين پهپادهاي انتحاري براي حمله به اهداف ايستا و متحرك از جمله ساختمان­‌ها، وسايل نقليه و حتي انسان­‌ها قابل استفاده هستند. ارتش آمريکا اعلام كرده است كه دليل ساخت اين پهپادهاي مدرن مقابله با تروريست­هاست، ولي اين مسئله تنها سرپوشي نظامي بوده و هدف اين دولت در واقع به‌كارگيري شيوه‌هاي جديد نظامي براي ضربه زدن به دشمن است. اين كشور تصميم دارد تا سال 2016 نسخه تكميل شده و نهايي اين پهپادها را وارد چرخه فعاليت كند. 

نمونه ای از پهپادهای انتحاری آزمایشی

مشخصات پهپادهاي انتحاري قاتل 

مشخصه بارز اين پهپادهاي كوچك، قابليت حمل آسان آن‌ها خواهد بود، به‌طوري كه در يك كوله­ پشتي قابل جابه‌جايي هستند. كل وزن اين ابزار نظامي كمتر از 2 كيلو بوده و حداكثر سرعت حمله به هدف 35 تا 44 متر بر ثانيه است.

ارتش امريكا به‌علت اشغال افغانستان و بعضي از ديگر كشورها مجبور بوده تا گاهي اوقات در عوارض جغرافيايي نامناسب و دشوار به مبارزه با مخالفان بپردازند. در نتيجه با پرواز اين پهپادها در ارتفاع 100 متري سطح زمين، امكان حمله به دشمن فراهم مي­‌شود. اين سلاح قادر است به مدت 15 الی 30 دقيقه در اطراف هدف، گشت زده و براي برخورد با آن منتظر بماند.    

 

طرح کلی چگونگی فعالیت پهپادهای قاتل

سازندگان اين وسيله تلاش دارند تا طوري آن را طراحي كنند كه ظرف مدت 2 دقيقه آماده پرواز شود. در كل پهپاد انتحاري از 3 بخش بدنه اصلي، كلاهك جنگي و ابزار پرتاب تشكيل مي­‌شود. برد پرتاب اين سلاح جنگي 9 كيلومتر خواهد بود. 

حضور شركت­‌هاي نظامي در پروژه ساخت پهپاد انتحاري 

ارتش آمريكا به دنبال كاهش آسيب­‌هاي جانبي به عامل پرتاب بمب است، در نتيجه در ساخت اين پهپاد حمايت گسترده­‌اي را به نمايش گذاشته است. شركت‌هايي چون IAT، Aerovironment و سيستم‌هاي دفاعي Textron، جزو شركت‌هاي فعال در زمينه ساخت اين سلاح هستند.    

  
طرح شرکت Textron برای پهپادهای انتحاری

شركت‌‌هاي سلاح‌سازي تلاش مي‌كنند تا علائم صوتي و بصري را در زمان حمله پهپاد انتحاري حذف كنند. حسگر ليزري ارتفاع انفجار، پيوند داده ديجيتال امن، سيستم پيشرانه فوق مدرن، ردياب خودكار تصوير و سيستم قفل بر هدف متحرك، تجهيزاتي هستند كه در ساخت اين ماشين جنگي مخوف به كار خواهد رفت. پهپاد Switch blade جزء مدرن­‌ترين پهپادهاي انتحاري قاتل در حال ساخت است.

اسامی تایید صلاحیت شدگان ریاست جمهوری

اسامی تایید صلاحیت شدگان ریاست جمهوریاسامی تایید صلاحیت شدگان ریاست جمهوریاسامی تایید صلاحیت شدگان ریاست جمهوریاسامی تایید صلاحیت شدگان ریاست جمهوریاسامی تایید صلاحیت شدگان ریاست جمهوریاسامی تایید صلاحیت شدگان ریاست جمهوریاسامی تایید صلاحیت شدگان ریاست جمهوریاسامی تایید صلاحیت شدگان ریاست جمهوریاسامی تایید صلاحیت شدگان ریاست جمهوریاسامی تایید صلاحیت شدگان ریاست جمهوریاسامی تایید صلاحیت شدگان ریاست جمهوری

برترین عکس های نجومی منجمان اماتور

این عکس نجومی با دوربین کانن 50dگرفته شده است.

سوخو 35؛ جنگنده بی رحم

مقدمه

در اواسط دهه 70 میلادی با ارائه جنگنده های F-15 و F-16 توسط ایالات متحده درست در اوج جنگ سرد خلبانان بلوك شرق عملا برتری هوایی خود را نسبت به غرب از دست دادند تا اینكه در دهه 80 میلادی با معرفی دو جنگنده جدید و بسیار توانای شوروی یعنی Su-27 و Mig-29 دوباره موازنه قدرت در آسمان ها ایجاد شد. جنگنده های Su-27 و Mig-29 حتی در مواردی توانستند بسیار بهتر از رقبای غربی خود عمل كنند.

با طراحی و ساخت این دو جنگنده و مهمات و تسلیحات آنها یك جهش تكنولوژی بسیار بزرگ در صنعت هوانوردی اتحاد جماهیر شوروی رخ داد و فصل جدیدی در ساخت جنگنده های كارا و مدرن در این كشور آغاز شد.

تا قبل از ساخت Su-27 و Mig-29 واقعا روس ها حرف جدی برای گفتن در ساخت جنگنده ها و بخصوص تسلیحات آن ها نداشتند. برای نشان دادن این ضعف می توان به تجهیز جنگنده های روسی كشور عراق به موشك های فرانسوی برای افزایش كارایی در جنگ با ایران اشاره كرد.

Su-27 كه در غرب با نام Flanker از آن یاد می شود توانست در میان رقبای خود چه روسی و چه آمریكایی حرف اول را بزند و برای مدت ها با ابهت در آسمان ها فرمانروایی كند.

Su-27 از آیرودینامیك و طراحی بدنه ی فوق العاده ای بهره می برد. این آیرودینامیك و طراحی خاص توانایی فوق مانورپذیری را به Su-27 می دهد در واقع Flanker در زمان خود و در حال حاضر یكی از مانورپذیرترین جنگنده هاست.

دفتر طراحی سوخوی با توجه به طراحی فوق العاده Flanker سعی كرده است در مدل های بعدی جنگنده های خود از این طراحی حتی الامكان استفاده كند. به این ترتیب جنگنده هایی مانند Su-30 ، Su-33 ، Su-35 و ... كه از طراحی بدنه Su-27 به میزان بسیار زیاد در طراحی آنها استفاده شده به اعضای خانواده Flanker معروف شده اند.

Su-35BM آخرین مدل ارائه شده از خانواده Flanker است كه به تولید انبوه رسیده و در حال واگذاری به نیروی هوایی فدراسیون روسیه برای مقابله با توان هوایی ناتو و آمریكاست.

Flanker به معنی حمله كننده از جناحین است یعنی چیزی كه به طور ناگهانی و از طرفین حمله ور می شود و اساس كار آن بر شكار و حمله است این نام (Flanker) با توجه به مشخصات و ویژگی ها Su-27 از سوی ناتو بر روی آن گذاشته شده است.

هواپیمای Su-35BM یك شكارچی به تمام معناست و به صورت فوق العاده ای توان تهاجم ، حمله و غافلگیری را دارد با توجه با مشخصات این جنگنده شكارچی ، ناتو به آن لقب Super Flanker را داده است.

Su-35BM یك جنگنده نسل چهارم و بسیار پیشرفته روسی است كه برای اهداف زیر طراحی و ساخته شده است :

- كسب برتری هوایی

- شكار انواع هواپیماهای بدون سرنشین و سرنشین دار همچون جنگنده های پنهانكار F-22 و F-35

- حمله به اهداف زمینی و از بین بردن زیر ساخت های دشمن به كمك سیستم AAD

- حمله به انواع شناور

از ویژگی های بارز Su-35BM می توان به موارد زیر اشاره كرد :

- استفاده از بدنه Su-27

استفاده از این بدنه و آیرودینامیك به همراه سیستم تغییر راستای رانش به این شكارچی توانایی مانورپذیری خارق العاده می دهد و در نبرد های هوایی و همچنین فرار از پدافند دشمن كار آنرا بسیار آسان می كند.

- سطح مقطع راداری كم

- سیستم اطلاع دهنده برای هدف گیری بسیار دوربرد

- كاكپیت تمام دیجیتال مجهز به نمایشگرهای LCD بزرگ و چند كاره

- میله كاوشگر برای سوخت گیری هوایی

- سیستم ارسال اطلاعات به صورت كد و رمز برای واحدهای هوایی ، زمینی و دریایی

- 14 محل برای حمل بار خارجی مانند تسلیحات

- استفاده از طیف گسترده ی بمب ها و موشك های هوایی ، زمینی و دریایی

- استفاده از سنسورها و پردازندهای الكترونیكی بسیار قدرتمند با توان محاسبه ی بسیار بالا

- استفاده هم زمان از سیستم موقعیت یاب آمریكایی (GPS) و سیستم موقعیت یاب روسی (GLONAS)

- وابستگی كم به پایگاه زمینی

- رادار بسیار قدرتمند

- توانایی درگیری همزمان با اهداف زمینی ، هوایی و دریایی

- برد عملیاتی بسیار بالا (چیزی بیش 4000 كیلومتر)

و ...

(این جنگنده به دلیل استفاده گسترده از تجهیزات الكترونیكی و هوشمند مانند یك ابر رایانه ی پرنده به نظر می آید.)

با در نظر گرفتن فاكتورهای مختلف از قبیل قیمت ، كارایی و ... می توان گفت SU-35BM كارآمدترین جنگنده حال حاضر جهان است.

در طی یك تحقیق و مقایسه انجام شده توسط یكی از مراكز هوانوردی بزرگ اروپا بین Su-35BM وF-22 كه امید آمریكا در نبردهای هوایی به شمار می آید مشخص شد كه SuperFlanker نسبت به Raptor از حق شلیك اول برخوردار است و در نبرد هوایی توان شكست دادن رپتور را دارد.

Su-35BM محبوب ترین عضو خانواده فلانكر در روسیه است. محبوبیت Su-35BM به دلیل 100 درصد بومی بودن آن است. برخلاف بیشتر جنگنده های ساخت كمپانی سوخوی كه از رادار و نمایشگرهای ساخت غرب و بیشتر فرانسه استفاده می كنند ، رادار و نمایشگرهای Su-35BM همگی ساخت كشور روسیه هستند.

مشخصات

طول : 21.9 متر

ارتفاع : 5.9 متر

طول بالها : 15.3 متر

موتورها : دو دستگاه Saturn AL-41F1A با سیستم تغییر راستای رانش

بیشینه وزن در هنگام Take-off با حداكثر ظرفیت بارگذاری : 34.5 تن

بیشترین سوخت قابل ذخیره و حمل : 29 تن

بیشترین وزن تسلیحات قابل حمل : 8 تن

سقف ارتفاع پروازی جنگنده : 18 كیلومتر

حداكثر برد بدون استفاده از مخازن سوخت خارجی : 3600 كیلومتر

حداكثر برد با مخازن سوخت خارجی : 5000 كیلومتر

ماكزیمم سرعت : 2.5 ماخ

حداكثر نیروی گرانشی قابل تحمل برای جنگنده : g9

حداكثر زاویه انحراف قابل تحمل : 180 درجه ( در منابعی از 360 درجه هم یاد شده !)

میزان مسافت طی شونده برای برخاستن جنگنده از سطح زمین در شرایط نرمال : 400 متر

برخی دیگر از ویژگی ها

جنگنده Su-35BM از سیستم راداری( Tikhomirov NIIP Irbis-E (N035E با قابلیت هدایت پرتوهای الكترونیكی كنش پذیر به عنوان رادار اصلی استفاده می كند علاوه بر این رادار ، این جنگنده توانایی استفاده از رادار Phazotron NIIR radar و یا (Sokol III (N031 Zhuk-MSFEرا نیز به عنوان رادار اصلی دارد.

Tikhomirov NIIP Irbis-E از یك آنتن اسكن الكترونیكی فعال(ESA) ، جلونگر فروسرخ و یك سیستم كامپیوتریEKVS-E BTsVM Solo35 استفاده می كند. این رادار توانایی تشخیص یك هدف با سطح مقطع راداری 3 متر مربع را از 400 كیلومتری داراست و می تواند 30 هدف را بطور همزمان تشخیص دهد همینطور با تشخیص 30 هدف همچنان می تواند به جستجوی خود ادامه دهد.

رادار Irbis-E می تواند به راحتی برای هدف قرار دادن مواضع دشمن در هوا ، زمین و یا دریا مورد استفاده قرار گیرد.جنگنده Su-35BM با رادارIrbis-E می تواند همزمان 4 هدف زمینی برای حمله در نظر بگیرد و به 2 هدف به طور همزمان حمله ور شود.

یكی دیگر از ویژگی های بارز و منحصر به فرد این جنگنده و رادار آن توانایی درگیری با چند نوع هدف با ماهیت های متفاوت است. مثلا این جنگنده همزمان می تواند با اهداف زمینی و هوایی درگیر شود و به آنها حمله كند.

سوخوی-35 بی ام همچنین از یك رادار برای كنترل وضعیت عقب جنگنده استفاده می كند. این رادار در بین دو موتور جنگنده قرار گرفته است. این رادار نیزTikhomirov NIIP است. رادارTikhomirov NIIP مجهز به سیستم پشت نگر فروسرخ است. این جنگنده از سیستم مسافت یاب و نشانه گیری لیزری نیز استفاده می كند.

این جنگنده مجهز به یك سیستم فوق العاده پیشرفته KNIRTI L175M Khibiny-M برای انجام جنگ های الكترونیك می باشد. اختلال و ایجاد پارازیت در امواج مورد استفاده دشمن ، ایجاد اختلال و مشكل در هدف گیری Su-35BM توسط دشمن ، اختلال در سیستم های هشدار دهنده دشمن زمانی كه Su-35BM آنها را هدف گرفته است و ... بخشی از و ظایف سیستم Khibiny-M است.

كامپیوتر قدرتمند این جنگنده تمام قسمت ها و همچنین وضعیت جلو و عقب جنگنده را تحت نظر دارد و این اطلاعات را از طریق دو صفحه نمایش LCD بزرگ و همچنین نمایشگرهای پلاسمای موجود در كلاه خلبان در اختیار او (خلبان) قرار می دهد تا خلبان بتواند تصمیمات مناسب را اتخاذ كند. در واقع این سیستم كامپیوتری به عنوان یك كمك خلبان عمل می كند و بار كاری خلبان را بسیار كاهش می دهد.

برای ناوبری و تعیین مسیر این جنگنده از دو سیستم ناوبری ماهوارهای(GPS و GLONAS) ، یك سیستم ناوبری رادیویی ، نقشه های دیجیتالی و ... استفاده می كند.

 

نتایج قبولی دانشگاههای افسری - مرحله اول

به حول و قوه الهي آزمون ورودي دانشگاه‌هاي افسري ارتش جمهوري اسلامي ايران در تاريخ بيست و سوم فروردين ماه سال جاري در 25 حوزه در سراسر كشور اجرا و پس از تصحيح، نمره گذاري و رتبه بندي داوطلبان، اسامي تعداد 9327  نفر داوطلب كه حد نصاب نمره قبولي آزمون ورودي را كسب نموده‌اند جهت ادامه مراحل گزينش اعلام مي‌گردد

داوطلبانيكه اسامي آن‌ها بعنوان قبول آزمون ورودي اعلام گرديده است. لازم است برابر جدول زمانبندي زير و با توجه به رديف قبولي به همراه مدارك خواسته شده جهت انجام ساير مراحل گزينش (معاينات پزشكي، تست ورزش ، مصاحبه‌ي مكتبي و امنيتي و فرماندهي) رأس ساعت 6 صبح در تاريخ‌هاي ذكر شده به نشاني زير مراجعه نمايند:

تهران: ميدان حُرّ - خ امام خميني(ره) -  نرسيده به چهارراه كمالي - مديريت گزينش و استخدام نزاجا

داوطلبان ضمن توجه به مشخصات فردي به شماره داوطلبي نيز دقت نمايند.

داوطلبان جهت آگاهي از نتايج آزمون مي‌توانند به سايت آجا به آدرس اينترنتي www.aja.ir  و  يا حضوري به دفاتر استخدامي كه در آن ثبت نام نموده‌اند مراجعه نمايند.

مدارك مورد نياز :

1- اصل شناسنامه عكس‌دار به همراه 3 نسخه رو‌گرفت از تمام صفحات.

2- كارت ملي به همراه 2 برگ روگرفت آن.

3- 12 قطعه عكس 4×3 (تمام رخ)

4- اصل و رو‌گرفت از تمام صفحات شناسنامه و كارت ملي پدر و مادر .

5-ليست بستگان نسبي و سببي شامل مشخصات  پدر ، مادر،خواهرها و برادرها و پدر بزرگها و مادر بزرگها و براي درجه داران متاهل ليست بستگان سببي (همسر،پدر همسر،مادر همسر،برادر و خواهر همسر)

6-ارائه اصل گذر نامه داوطلب، پدر، مادر، برادر، خواهر ( در صورت دارا بودن )

7- اصل و رو‌گرفت مدرك يا گواهي ديپلم متوسطه و مدرك پيش دانشگاهي (در صورت اخذ) – (در صورت نداشتن مدرك پيش دانشگاهي گواهي اشتغال به تحصيل ارائه گردد).

(در صورتي كه مدرك ديپلم داوطلب فاقد معدل كتبي باشد، ريزنمرات يا كارنامه ارائه شود).

8- اصل مدرك نظام وظيفه (كارت پايان خدمت يا دفترچه آماده به‌خدمت بدون مهر غيبت يا گواهي اشتغال به‌خدمت يا گواهي اشتغال به تحصيل براي دانش‌آموزان).

9- لباس ورزشي و كفش ورزشي مناسب.

10- پوشه روغني يك برگ.

11- خودكار.

12- كاركنان پايور آجا يكبرگ خلاصه وضعيت خدمتي عكس‌دار با مهر و امضاء ف‌ يگان عمده و بهنگام پذيرش نهايي مجوز دايره اعزام به مدارس نيروي مربوطه بدون قيد و شرط.

13- هزينه معاينات پزشكي مبلغ 000/200 ريال مي‌باشد. لذا داوطلبان بايستي مبلغ مذكور را بهنگام گزينش به‌همراه داشته باشند.

14- داوطلباني كه دانشجو هستند، هيچگونه تعهدي نبايد به سازمان هاي ديگر داشته باشند و همچنين هنگام مراجعه بايد كارت دانشجويي و معرفي نامه از دانشگاه مربوط را ارائه نمايند.

تذكر:

الف- از پذيرش داوطلباني كه مدارك ذكر شده را به‌همراه نداشته باشند و يا شرايط آنان مغاير با دستورالعمل و يا آگهي استخدام باشد، خودداري خواهد شد.

ب- از ورود همراه داوطلبان اعم از نظامي و غيرنظامي به محل اجراي گزينش جلوگيري به عمل آمده و در صورت مشاهده همراهان در محل گزينش از پذيرش و ادامه كار داوطلب خودداري خواهد شد.

پ- هر داوطلب با مسئوليت خود جهت ادامه مراحل گزينش مراجعه و پيش بيني رفت و آمد و ساير هزينه‌هاي ضروري (خوراك و اسكان) خود را براي مدت حداقل 4 روز بنمايد.

ت- از پذيرش داوطلبان در غير از ساعت و تاريخ ذكر شده ممانعت بعمل آمده و درهاي ورودي رأس ساعت 7 صبح بسته خواهد شد. لذا داوطلبان طوري حركت نمايند كه حداقل يك ساعت قبل در محل مذكور حضور داشته باشند.

ج- شروع دوره آموزش در نيمه دوم تير ماه خواهد بود، لذا داوطلبان بايد حداكثر در خرداد ماه سال جاري موفق به اخذ مدرك پيش دانشگاهي شده باشند و اگر داوطلبي تمام مراحل گزينش را با موفقيت طي نموده ولي موفق به اخذ مدرك پيش دانشگاهي نشده باشد، پذيرش نهايي نخواهد شد.

چ- حداكثر سن براي رشته خلباني هواپيما 20 سال مي‌باشد.

ح- از آوردن هرگونه وسايل غير ضروري خودداري گردد.

خ- داوطلبان نظامي پايور و پيماني و سربازان وظيفه بايد با لباس شخصي جهت انجام مراحل گزينش در محل مذكور حضور داشته باشند.

فايلها

لاوی، جنگنده نسل چهارم اسرائیل

تاریخچه ساخت

پس از موفقیت در ساخت جنگنده های نسل سوم «نشر» و «کفیر»، جنگندهء نسل چهارم اسرائیل یعنی «لاوی» ساخته شد. لاوی یک جنگندهء بسیار پیشرفته و در حد جنگنده هایی نظیر اف16 و اف18 می باشد. از این جنگنده کمتر گفته شده است، زیرا  هیچگاه به طور رسمی به کار گرفته نشد ولی IAI جهت جبران زحمات فراوانی که برای طراحی این جنگنده و سیستم‏های پیشرفته‏اش کشید، بسیاری از طراح‏هایش را عینن به جنگنده‌ء J-10 چینی منتقل کرده است. امروز، لاوی در قالبی نو به نام J-10 در اختیار نیروی هوایی چین و به زودی پاکستان، قرار خواهد گرفت. چینی‏ها، علاقمندی مقامات ایران را نیز برای دریافت این جنگنده اعلام کرده‏اند هرچند به سختی می‏توان باور که دولت اسرائیل، اجازهء‌ فروش J-10 را به ایران صادر نماید.

ویژگیها

لاوی یک جنگنده چند کاره است که هرگز وارد خدمت نشد اما با این وجود، مرحلهء مهمی را در زمینهء توسعهء هواپیما در صنایع IAI شکل داد و شاید بالاتر از توان IAI قرار داشت. 

برای اولین بار در تاریخ تکنولوژی اسرائیل، طراحی مستقل یک هواپیمای پیشرفته، محقق شده بود. پیشتر از این، صنایع IAI، جنگنده های Nesher، Kfir و Tzukit را با موفقیت تولید کرده بود، اما در واقع این هواپیماها، مدلهایی کپی شده یا ارتقاء یافته از جنگنده های ساخت کشورهای دیگر بودند. لاوی در واقع اولین هواپیمایی بود که مطابق با استانداردهای مورد نیاز نیروی هوایی ساخته شد و یکی از پیشرفته ترین جنگنده هایی شد که در آستانهء ورود به هزارهء سوم تولید شده بود. قرار بود بین سالهای 1993 تا  تا 2003، تعداد 300 فروند لاوی ساخته شده و جایگزین هواپیماهای قدیمی A-4 (اسکای‏هاوک) و کفیر شوند. کل این پروژه، مبلغی در حدود 3 میلیارد دلار را بالغ می‏شد.

 

A-4 Skyhawk 

برنامهء تولید لاوی به فوریه 1980 باز می گردد. در آن زمان دولت به نیروی هوایی اجازه داد تا جنگندهء آینده بر اساس تکنولوژی های فنی پیشرفته، طراحی شود. 18 ماه بعد، پروسهء تولید هواپیمای جدید در IAI شکل گرفت و قرار شدن برای موتور هواپیما که ساخت آن نیاز به تکنولوژی فنی بالایی دارد از بین موتورهای ساخت شرکت پرات اند ویتنی،‌ یک مدل انتخاب شود.

جنگندهء تک سرنشینهء لاوی قرار بود جایگزین هواپیماهای اسکای هاوک (SkyHawk) شده و ماموریتهای گوناگونی مانند حمله به اهداف زمینی در فواصل نزدیک و متوسط و دفاع هوایی را به انجام برساند.
نوع دو سرنشینه نیز قرار بود برای مراحل پیشرفته‏تر آموزش خلبانی به کار گرفته شود ضمن آنکه بتواند ماموریتهای رزمی را نیز به خوبی انجام دهد.

لاوی، جنگنده‏ای در ابعاد کوچک، باهوش و دارای سیستم‏هایی بود که امکان خطا را کم می‏کرد و راه حل مناسب نیروی هوایی برای نبردهای آینده به شمار می رفت. سیستم‏های نرم افزاری بسیار هوشمندی برای کنترل و نشانه‏روی تسلیحات در داخل جثهء کوچک این جنگنده تعبیه شده است. وجود این سیستم‏های کامل، به معنی کاهش هزینه‏های تعمیر و نگهداری می‏شد، زیرا با ورود به خدمت این جنگندهء‌ چندماموریته، تعدادی جنگندهء قدیمی از رده خارج می‏شدند.

مطابق اصول فنی، لاوی یک جنگندهء بسیار پیشرفته به شمار می‏رفت:
- با بدنه‏ای کاملن آیرودینامیک؛
- قابلیت مانور عالی؛
- پسای کم در هنگام حمل تسلیحات کامل؛
- قابلیت پرواز با حداکثر مهمات در حداکثر سرعت و فواصل طولانی؛
- قابلیت استفاده از انواع تسلیحات پیشرفته.

جزئیات عملیات هواپیما – به خصوص کابین آن – به وسیله خلبان برنامه‏ریزی می‏شود. بدین معنی که جنگنده به خلبانش اجازه می‏دهد وارد اجرای تاکتیکهای نبرد شود بدون آنکه نیاز به دقت و کنترل مدوام سیستم‏های مختلف جنگنده باشد. سیستم‏های الکترونیکی لاوی (آویونیک) به شکل کاملن نو و ابداعی طراحی شده‏اند و دارای عیب‏یاب خودکار هستند تا تعمیر آنها، ساده‏تر شود. 

به تاریخ 31 دسامبر 1986، نمونهء ابتدایی لاوی، اولین پرواز از سری پروازهای آزمایشی لاوی را انجام داد. سرخلبان آزمایشگر – مناخیم شیمول – که از ژنرال‏های نیروی هوایی است ساعت 13:21 به وقت محلی، از باند پایگاه هوایی بن‏گورین به هوا خاست و در مدت 26 دقیقه پرواز، سیستم‏های کنترلی و موتور این جنگنده را مورد سنجش قرار داد. 

سه ماه بعد، دومین نمونهء اولیه نیز به هوا خاست. در آن پرواز نیز سیستم‏هایی چون: سیستم کنترل پرواز، موتور، برق هواپیما، هیدرولیک و سیستم خنک کنندهء کابین (ایرکاندیشن) مورد آزمایش قرار گرفت. دومین نمونه، دچار برخی بهسازی‏ها نسبت به مدل اول شده بود که شامل حمل مخزن سوخت سوارشده در وسط بدنهء هواپیما، غلاف سوختگیری هوایی و برخی سیستم‏های الکترونیک (آویونیک) که در نمونهء اول، گنجانده نشده بودند. 

در کل تعداد 3 فروند نمونهء اولیه از لاوی در IAI تولید شد که به غیر از 5 فروند نمونهء اصلی بود که بعدن ساخته شد.
به تاریخ 30 آگوست 1987، دولت تحت فشار آمریکا، تصمیم گرفت تا ادامهء پروژه لاوی را ملغی کند. دلیل آن نیز مشکلات تامین بودجه و همچنین فشارهای اقتصادی و سیاسی وارده از طرف احزاب بود. (برخی احزاب مانند حزب لیکود بر خلاف حزب کارگر، از هزینهء تمام شدهء‌ نسبتن بالای این جنگنده رضایت نداشتند و ترجیح می‏دادند که جنگنده‏های ارزان‏قیمت‏تری مانند F-16C/D از ایالات متحده خریداری شود) همچنین ایالات متحده، نگران از دست رفتن بازار جنگنده‏های صادراتی اف16 و اف18 خود بود. این تصمیم، باعث تظاهرات کارگران خشمگین صنایع IAI شد هرچند که نتیجه ای دربر نداشت. IAI انتخاب دیگری نداشت و بدین گونه 5000 نفر از کارکنانش،‌ بیکار شدند.
دولت مبلغ 450 میلیون دلار بابت هزینهء لغو پروژهء لاوی از ایالات متحده طلب کرد.

سومین نمونهء لاوی که به نام B-3 یا Technology Demonstrator (اثبات کنندهء‌ تکنولوژی) نامیده شد، دو سال بعد از ملغی شدن پروژه، ساخته شد. این جنگنده، امروزه در IAI برای تست و ارزیابی سیستم‏های الکترونیک به منظور صادرات به دیگر کشورها، مورد استفاده قرار می‏گیرد. 


برخی مشخصات فنی

 
ماموریت اولیه: جنگندهء چندمنظوره (Multi-Task)
سازنده: اسرائیل

ابعاد
طول: 14.57 متر
فاصلهء دو سر بالها: 8.78 متر
ارتفاع: 4.78 متر
مساحت بالها: 33.05 متر مربع

مقدورات
حداکثر سرعت: 1.85 ماخ
حداکثر وزن قابل بارگذاری: 7200 کیلوگرم
برد عملیاتی: 2100 کیلومتر

وزن خالص: 9990 کیلوگرم

پیشرانه
یک موتور توربوفن ساخت پرات اند ویتنی (PW1120) با کشش 9344 کیلوگرم

برخی سیستم‏ها
سیستم کامپیوتری پرواز با سیم = Fly By Wire یا FBW
گیرندة اخطار راداری = Radar Warning Receiving  یا RWR
سیستم پیشرفتهء تشخیص دوست از دشمن: IFF
نمایشگر سربالا = Headup Display یا HUD ساخت Albit Systems
و . . .

دلائل لغو پروژهء لاوی

در 30 اوت 1987، کابینهء اسراییل با اکثریت نسبی آرا (12 به 11) در مورد لغو برنامهء تولید هواپیمای جنگنده لاوی (در عبری به معنای شیر) به توافق رسید. دولت رونالد ریگان که در آغاز حامی این برنامه بود، با تغییر موضع خود مشکلات مالی و سیاسی زیادی را برای دولت تل آویو به وجود آورد که در نهایت چاره‌ای جز لغو آن نداشت. قرار شد به جای تولید لاوی، هواپیمای جنگنده اف ـ 16 بیشتری از آمریکا خریداری شود. 

 

یکی از علل اولیه جذابیت برنامهء تولید لاوی، این بود که به اسرائیل امکان می‌داد تا از تحریمهای تسلیحاتی آمریکایی مصون بماند. هر زمان که ایالات متحده با سیاستهای خارجی اسراییل مخالف بود، ناخشنودی خود را با قطع انتقال تسلیحات به تل آویو نمایان می‌ساخت. کما اینکه در اوایل 1980 برای اعتراض به اشغال نظامی جنوب لبنان توسط اسرائیلی‌ها، دولت واشنگتن ارسال هواپیمای اف ـ 16 را برای مدتی متوقف ساخت. در ابتدا، کنگرهء امریکا بدون بررسی دقیق، میلیاردها دلار را برای مدتی متوقف ساخت. در ابتدا، کنگرهء امریکا بدون بررسی دقیق، میلیاردها دلار را برای این پروژه تصویب کرد، و اعتراض شرکتهای هواپیماسازی امریکایی نادیده گرفته شدند. امریکایی‌ها با صادرات لاوی از سوی اسرائیل مخالف بودند. در ژوئیه 1983، واینبرگر (وزیر دفاع وقت) ادعا کرد که برای تأمین هزینه‌های توسعه و تولید، اسراییلی‌ها ناگزیرند که به جای 300 فروند، 700 فروند لاوی تولید کرده و 400 فروند دیگر را به کشورهای ثالث بفروشند. بین سالهای 1977 و 1981، حدود یک سوم از بودجهء دفاعی اسراییل توسط آمریکا تأمین مالی می‌شد، و سهم کمکهای امریکایی در بودجهء نظامی این کشور در 83 ـ 1982 به 37 درصد افزایش یافت. در 1987، کمک نظامی آمریکا به اسراییل 8/1 میلیارد دلار، و کمک اقتصادی بالغ بر 2/1 میلیاد دلار بود. امریکایی‌ها تمایلی نداشتند که پول بیشتری به برنامه‌های تولید نظامی (از جمله لاوی) اختصاص دهند، و رقیب بالقوه‌ای برای خود در صنعت هواپیماسازی جنگی ایجاد کنند. هزینهء توسعه لاوی، سالانه حدود نیم میلیارد دلار از کمکهای امریکا را به خود اختصاص داد.

معرفی جنگنده ژاپنی F-2

بامادنیای جنگ افزارهاراکاوش کنید

معرفی جنگنده ژاپنی F-2

---

---

جنگنده F-2 که برای وزارت دفاع ژاپن ساخته شده ،نتیجه برنامه ژاپن و امریکا برای ساخت مشترک جنگنده است.صنایع سنگین میتسوبیشی سازنده اولیه است و شرکت لاکهید مارتین اکروناتیک شرکت اصلی آمریکایی دست اندرکار در این طرح می باشد.

F-2A نوع تک سرنشین آن است و F-2B نوع دو کابینه  است.وزارت دفاع ژاپن در نظر داشت که ۱۳۰ جنگنده F-2 را تهیه کنند (۸۳ تک کابین و ۴۷ عدد دو کابین).با اینکه تا به حال ۷۶ سفارش انجام شده ،اما آینده این برنامه نامشخص است.

در سال ۱۹۸۷ میلادی وزارت دفاع ژاپن چندین مدل ازF-16C را به جای FS-X ژاپنی که انتخاب کرده ،جایگزین جنگنده F-1 میتسوبیشی کند و در سال ۱۹۸۸ میتسوبیشی بعنوان سازنده اصلی این جنگنده انتخاب شد که این جنگنده را F-2 نام گذاشتند.این برنامه شامل انتقال تکنولوژی از امریکا به ژاپن بود و در تقسیم هزینه ۶۰ درصد سهم ژاپن و ۴۰ درصد سهم امریکا می شد.


چند نمونه با سقف پرواز بالا توسعه یافتند و آزمونهای برداری این نمونه در سال ۱۹۹۷ با موفقیت انجام شد و هواپیما در سال ۱۹۹۸ تولید شد.اولین تولید هواپیما در سپتامبر سال ۲۰۰۰ وارد وزارت دفاع ژاپن شد و طی این انتقال بیش از ۴۹ هواپیمای F-2 به ژاپن منتقل شدند.هواپیماها در بخش جنوبی کوماکی ، میتسوبیشی در ناگویا مونتاژ می شوند.

---

---

طراحی :

کاواساکی مسئول ساخت بخشهای میانی بدن هواپیما و همچنین قسمتهای مربوط به چرخ اصلی و موتور است.میتسوبیشی بخش جلویی بدنه هواپیما و بالها را می سازد.میتسوبیشی همچنین ساختار جعبه بال پایینی را که شامل پوسته و کلاهک و … را طراحی می کند و آنها را از ترکیب گرافیت و اکسپوسی می سازد.


این اولین کاربرد تکنولوژی CO-CURED در یک محصول جنگنده است.کارخانه فوجی ،سطح بال بالایی ،کیفیت بالها،رادوم ها،فلیبرونها و بخشهای کاهش هوای موتور و بخش دم هواپیما را می سازد .شرکت لاکهید مارتین بخش انتهایی بدنه هواپیما ،بخشهای کناری بالها و لبه جلویی هواپیما را تامین می کند.

کابین خلبان:
کابین خلبان به سه صفحه چند کاره مجهز شده که شامل یک صفحه کریستالی مایع از YOKOGAWA می باشد.صفحه بالای سر خلبان توسط SHIMADZUتوسعه یافت.


تسلیحات:
سیستم رفاهی الکترونیکی درون هواپیما ،سیستم کامپیوتری و رادار فعال توسط میتسوبیشی الکتریک توسعه یافتند.

یک تفنگ M61A1 چند لوله در انتهای یکی از بالها قرار گرفته است.۱۳ نقطه سخت برای حمل سیستمهای اسلحه وجود دارد .یکی در بخش مرکزی ،یکی در نوک بالها و پنج نقطه دیگر در زیر هر یک از بالها قرار گرفته شده است.سیستم کنترل و نگهداری توسط لاکهید مارتین تامین شده است.

---

مقایسه تصویری F-2وF16

---

در این هواپیما ۲ اتصال ریل مشترک وجود دارد که توسط NIPPI تولید شده است.این هواپیما قادر به مستقر کردن موشک هوا به هوای سایز متوسطSPARROW بنام AIM-7 F/M و بمبهای جانبی کوچک AIM-9L و همچنین موشک هوا به هوای کوچک AAM-3 متعلق به صنایع سنگین میتسوبیشی می باشد.

F-2 مجهز به موشکهای ضد ناو ASM-7 و ASM-2 می باشد.میتسوبیشی توسعه موشکهای ضد ناو سری ۸۰ و ASM-7 و ASM-2 را در سال ۱۹۸۰ در اصل برای جنگنده F-1 آغاز کرد.

هواپیمای جنگی همچنین می تواند بمبهای ۵۰۰IB و بمبهای خوشه ای و راکت انداز را با خود حمل کند.خط مرکزی و نقاط سخت بال داخلی مخازنی را با ظرفیت ۴۴۰۰ کیلوگرم سوخت می تواند حمل کند.


کنترل پرواز:
لاکهید مارتین مسئول ساخت سیستم پرواز در این هواپیما می باشد.سیستم پرواز دیجیتالی هواپیما توسط الکتریک اویشن ژاپن و هانی ول توسعه داده شده است.این روش پرواز شامل ارتقا ،کنترل ، موقعیت سنجی و کنترل بار در طول مانورها می باشد.

ارتباطات:
سیستمهای ارتباطی موجود در F-2 شامل یک AN/ARC-164 است که با باند یو اچ اف عمل می کند و توسطRAYTHEON تامین شده است و یک کانال V/UHF که توسط NEC تهیه شده است.

تاریخچه شرکت لاکهید مارتین

لاکهید مارتین (NYSE: LMT) شرکت مهمِ تولیدکننده محصولات صنایع هوافضایی و نظامی پیشرفته در آمریکا است. این شرکت در سالِ ۱۹۹۵ از به هم پیوستنِ شرکت لاکهید و شرکت مارتین ماریِتا شکل گرفت.

وضعیت
کارکنان کنونی (۲۰۰۶) این شرکت بیش از ۱۳۰ هزار نفرند. درآمد این شرکت در سالِ ۲۰۰۴ حدود ۳۵ میلیارد و ۵۲۶ میلیون دلار بوده‌است. شعبهٔ اصلی لاکهید مارتین در بِتِسدا در ایالتِ مریلند قرار دارد. لاکهید مارتین (از نظر درآمد از کارهای نظامی) بزرگ‌ترین تولید کننده محصولات نظامی در دنیا است.

 محصولات
موشک در حال شلیک شدن از زیردریایی
محصولاتِ این شرکت شاملِ هواپیمای ترابری، هواپیمای جنگنده، رادار، ماهواره، موشک جنگی (انواع موشک زمین به هوا، موشک برد کوتاه و موشک بالستیک)، مهماتِ جنگی و دیگر محصولات نظامی است.

برخی از محصولات شرکت:
    * موشک ترایدنت
    * هواپیمای جنگنده پی-۳ اوریون
    * هواپیمای جنگنده فالکون اف-۱۶ فایتینگ فالکن
    * هواپیمای جنگنده راپتور اف-۲۲ رپتور
    * هواپیمای اف-۳۵ لایتینگ ۲
    * هواپیمای ترابری سی-۱۳۰هرکولس
    * هواپیمای جنگنده فلایت هاوک A-۴AR
    * موشک تایتان
    * مخزن خارجی شاتل فضایی
    * سفینه‌های وایکینگ ۱ و وایکینگ ۲
    * ماهواره DSCS-۳
    * ماهواره A۲۱۰۰
    * ماهواره Martin Marietta ۳۰۰۰
    * ماهواره Martin Marietta ۴۰۰۰
    * ماهواره Martin Marietta ۷۰۰۰
    * ماهواره Tiros-N meteorological satellite
    * ماهواره

تاريخچه كوتاه از هواپيماي سوخو 27

سوخوي 27 يك هواپيماي سنگين شكاري دو موتوره است كه براي اولين بار در سال 1977 آزمايش و در سال 1985 در ارتش اتحاد جماهير شوروي سابق به خدمت گرفته شد. سيستم كنترول ( ناوبري) آنالوگ چهار كاناله دارد.



اين هواپيما جنگي داراي كمترين ناتعادلي پروازي است و شتاب و مانور بسيار خوبي دارد. با دارا بودن محاسبات هدف يابي پيشرفته در شرايط حاظر (1998) كارش مستقل و اتوماتيك نيست. و همچنين فقط يك حدف را مورد حمله قرار ميدهد. ولي احتمال پيشرفته كردن و يا متاسيون شدن در اين بخش با موشك ار-77 بسيار زياد است. در سيستم حدف يابي از كلاه حدف ياب بر سر خلبان براي در گيري نزديد همرا با موشك ار-73 استفاده مي برد.



اين هواپيما تواناي حمله بسيار محدودي دارد٬ ولي احتمال متاسيون آن در آينده هست. مدل آموزشي آن سوخو-27 يو بي است كه خلبان و شاگرد در كنار هم مينشينند.



بعد از سال 1982 تا 1998 بيش از 550 فروند در كارخانهاي Komsomolsk و Irkutsk ساخته شده و چين هم 200 فروند سهم خريد داشته.



اين هواپيما ظرفيت بسيار زيادي براي بهتر و يا تكامل شدن دارد كه مدل هاي بهتري خود را نشان داده: ماننده : سوخو-30 سوخو-33 سوخو-34 سوخو-35 و سوخو-37



به نظر مي آيد كه سوخو-34 يك پروژه جديد از نوع حمله اي سنگين براي جانشيني سوخو-24 باشد.

پنتاگون و کابوس مشکلات جنگنده اف-35

بر اساس این گزارش استفاده از این جنگنده‌ها نه تنها در ماموریت‌های نظامی خطرناک خواهد بود حتی در صورت استفاده برای آموزش خلبانان می‌تواند جان آن‌ها را به خطر اندازد.

در این گزارش دید ناکافی کابین خلبان یکی از مشکلات مهم اف- 35 ذکر شده است. این مشکلات به گونه‌ای است که مانع از انجام بسیاری از اعمال حساس و فوری توسط خلبان می‌شود. ساخت هر جنگنده اف 35 دست کم 238 میلیون دلار برای پنتاگون هزینه داشته است. با این وجود پنتاگون به دلیل مشکلات فنی دستور زمین‌گیر کردن این هواپیماهای پیشرفته را داده است.

هواپیمای جنگنده اف-35 لایتنینگ –2 ( F-35 lightening II) یک هواپیمای جنگنده نسل پنجم ساخت شرکت لاکهید مارتین است که در سه مدل اصلی ویژه نیروی هوایی، نوع عمود پرواز (برای نیروی تفنگداران دریایی) و نوع نیروی دریایی (برای عملیات از ناوهای هواپیمابر) توسعه یافته و اکنون کاربرد عملیاتی آن در چند پایگاه نیروی هوایی آمریکا آغاز شده است. با این همه این هواپیمای فوق مدرن درگیر مسائل تکنیکی و مالی بسیاری است که آینده کاربرد آن در سطح گسترده چه در نیروهای مسلح امریکا و چه در نیروهای هوایی متحدین این کشور را زیر سئوال برده است.

هواپیمای جنگنده اف- 35 لایتنینگ -2 یکی از پیشرفته ترین جنگنده‌های کنونی جهان محسوب می‌شود. طول این جنگنده 13.5 متر، عرض آن حدود 11 متر، وزن حداقل آن بیش از 10 تن و وزن حداکثری آن قریب به 23 تن می‌باشد. حداکثر سرعت این هواپیما حدود 1.8 ماخ و برد عملیاتی آن 1800 کیلومتر است. این هواپیما در سه مدل نوع A ،B و C بوده و تفاوت مدل‌های آن بیشتر حول محور برخاست و فرود آن است.

نوع "A" این هواپیما صرفا برای کاربرد در باندهای زمینی و نوع "C" آن با مشخصه برخاست و فرود عمودی برای ناوهای هواپیمابر طراحی شده است. البته از نوع "B" این هواپیما می‌توان روی ناوهای هواپیمابر نیز استفاده کرد.

بنا به اعلام مقامات کمپانی لاکهید مارتین این هواپیما می‌تواند تا سال 2040 میلادی کارایی عملیاتی خود را حفظ کند. این هواپیما 4 برابر، کارایی بیشتری در عملیات‌های هوا به هوا و هشت برابر کارایی بیشتر در عرصه عملیات‌های هوا به زمین دارد. هواپیمای اف-35، جنگنده‌ای است چند ماموریته که برای عملیات هوا به زمین بهینه سازی شده و ماموریت هوا به هوا، اصولاً ماموریت ثانویه وی به شمار می‌آید.

هواپیمای جنگنده اف 35 یک نفره بوده و برای حمل تسلیحات خود از دو محفظه داخلی و چهار مقرخارجی استفاده می‌کند. هر یک از محفظه‌ها، قابلیت حمل دو موشک یا بمب یا هر سلاح دیگر را دارند و مقرهای خارجی نیز به همین ترتیب می‌توانند به انواع بمب‌ها و موشک‌ها مجهز شوند. تقریباً در تمامی مدل‌های این هواپیما، تسلیحات یکسانی به کار رفته و تغییرات تنها در قسمت راداری و سیستم‌های پیچیده برخاست و نشست است.

جنگنده اف-35 در چارچوب پروژه جنگنده مشترک ضربتی (JSF) پس از طراحی و ساخت به وسیله شرکت لاکهید مارتین اکنون مرحله آزمایشی و ورود اولیه به خدمت را طی می‌کند. این جنگنده طی یک برنامه مشترک علاوه بر شرکت لاکهید مارتین به عنوان پیمانکار اصلی، توسط شرکت‌های نورث روپ گرومن، بی‌ای‌ئی سیستمز، پرات اند ویتنی و رولزرویس ساخته می‌شود. هواپیمای اف-35 جنگنده‌ای چند منظوره محسوب می‌شود که برای عملیات هوا به زمین بهینه سازی شده و ماموریت هوا به هوا، اصولاً ماموریت ثانویه آن به شمار می‌آید. این هواپیما تا حدود زیادی به جنگنده اف-22 راپتور شباهت دارد و طرح کلی آن مشابه این هواپیما بوده و همچنین تا حدود زیادی نیز از فناوری‌های مشترکی بهره می‌جویند.

جنگنده F-35 قرار است در سه مدل ساخته شود:

مدل A F-35 که برای نیروی هوایی در نظر گرفته شده و جنگنده‌ای با قابلیت پروازی عادی است و قرار است جایگزین F-16 (فالکن) و A-10 شود.

مدل F-35 B که برای سپاه تفنگداران دریایی (USMC) طراحی شده و دارای برد زیاد و قابلیت برخاست کوتاه و نشست عمودی است و برای جایگزینی جنگنده ای وی -8 هاریر در نظر گرفته شده‌ است.

مدل C F-35 که برای نیروی دریایی (USN) در نظر گرفته شده که دارای قابلیت ناو نشینی و نشست و برخاست کوتاه است.

مشخصات جنگنده اف-35 

نوع کاربری: جنگنده ضربتی، شرکت سازنده: لاکهید مارتین، خدمه: 1 نفر، آخرین قیمت: بین 198 تا 238 میلیون دلار

نیروی محرکه: یک دستگاه موتور Pratt & Whitney F119-PW-100 (مورد استفاده در جنگنده برتری هوایی اف-22 رپتور)

طول: 5 /13 متر،  عرض: 8 /10 متر،  وزن خالی: 10200 کیلو گرم،  حداکثر وزن: 22600 کیلو گرم 

حداکثر سرعت: 8 /1 ماخ،  برد عملیاتی: 1800 کیلومتر

جنگنده‌ای پر دردسر برای خریداران

قرار بود این هواپیمای جنگنده مبدل به هواپیمای رزمی اصلی آمریکا و نیز برخی از متحدین آن شود. شرکت لاکهید مارتین سه نوع جنگنده اف-35 را برای نیروهای مسلح آمریکا و هفت کشور انگلیس، کانادا، ترکیه، ایتالیا، هلند، استرالیا و نروژ و نیز رژیم صهیونیستی به عنوان شریک در پرداخت هزینه توسعه آن، ساخته است. پنتاگون در نظر دارد تا 2443 فروند از این نوع جنگنده فوق مدرن که دارای مشکلات تکنولوژیک زیادی است خریداری کند. اخیرا "آژانس همکاری دفاعی و امنیتی" آمریکا (Defense Security Cooperation Agency)، اجازۀ تحویل 4 فروند از این هواپیما به ژاپن را صادر کرد، اما ژاپن اعلام کرد که چنانچه هزینه خرید این هواپیماها از آنچه که مورد انتظار است، خیلی بالاتر باشد سفارش 40 فروندی خود را پس خواهد گرفت. در این راستا دولت ژاپن اعلام کرده که برای خرید هر فروند اف -35 تاکنون 120 میلیون دلار هزینه کرده که در صورت افزایش قیمت‌ها از خرید آن انصراف می‌دهد.

ترکیه نیز اولین سفارش خرید از این نوع جنگنده را به تعویق انداخته است. در این زمینه سایت خبری "دیفنس نیوز" گزارش داد: ترکیه در 22 دی خرید اولیه دو فروند جنگنده اف-35 از آمریکا را به علت مشکلات فنی و افزایش قیمت به تعویق انداخت. کشور هلند که قرار بود 85 فروند از این هواپیما را خریداری کند تصمیم گرفته تعداد سفارش خود را کاهش دهد. ایتالیا اعلام کرده سفارش خود را از 130 فروند به 90 فروند کاهش خواهد داد. و انگلیس نیز در باره این هواپیما که قرار بود آن را در نیروی هوایی و دریایی خود به کار گیرد، دچار تردید شده است. استرالیا نیز اعلام کرده که به دلیل مشکلات مالی قصد دارد خریداری 12 فروند هواپیمای اف ـ 35 را 2 سال به تأخیر اندازد. این در حالی است که سفارش 65 فروندی هواپیمای اف ـ 35 از سوی کانادا که قرار بود جایگزین هواپیماهای سی اف ـ 18 شود، به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است. اسرائیل در ابتدا سفارش 20 فروند از این هواپیماها را با سفارشی 8/2 میلیارد دلاری داد، اما اکنون تصور می‌شود در نهایت 75 فروند از آن را خریداری نماید. این در حالی است که تاخیر در تحویل این هواپیماها (حداقل تا سال 2017) باعث شده تا رژیم صهیونیستی به عنوان یک راه حل موقت در پی خرید انواع بهسازی شده جنگنده اف- 15 از شرکت بوئینگ باشد. همچنین باید تاکید کرد که آمریکا نیز تصمیم مشابهی را اتخاذ کرده و در همین راستا خرید 179 فروند از این هواپیما را تا سال 2017 میلادی به تاخیر انداخته است. به جز ترکیه که قصد خود برای خریداری 100 فروند از این هواپیما را به قیمت 16 میلیارد دلار اعلام کرده بود، سایر کشورهای مشتری این هواپیما از افزایش قیمت آن نگرانند، و ناچارند مسائل مربوط به تامین بودجه خرید این هواپیماها را برطرف کنند. 

شواهد حاکی از آن است که جنگنده اف -35 ساخت شرکت لاکهید مارتین، پرهزینه ترین هواپیمای جنگی در تاریخ وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) به علت بروز مشکلات جدی و فراوان با بن بست روبرو است. در حالیکه جنگنده فوق مدرن اف-35 یک سوم آزمون پروازی خود را پشت سر گذاشته، همچنان با مشکلاتی مانند امنیت پروازی، برنامه‌های پیشرفته و تکامل تسلیحاتی مواجه است. گزارش 18 صفحه‌ای رئیس آزمایش‌های تسلیحاتی پنتاگون که جمعه 22 دی به کنگره آمریکا ارسال شد، با اشاره به جزییات این موارد به صراحت می‌گوید که پروژه برنامه تسلیحاتی 396 میلیارد دلاری که پرهزینه ترین طرح در تاریخ پنتاگون به شمار می‌رود، دارای نواقص زیادی است. گزارش پنتاگون نشان می‌دهد، در حالیکه در سال 2012 برخی آزمون‌ها و سیستم‌های پروازی برنامه ریزی شده انجام گرفته است، اما در برخی بخش‌های پروازی این جنگنده نواقص بدون حلی باقی مانده که برخی تازه دیده شده است. طبق این گزارش، شرکت لاکهید مارتین سازنده این جنگنده با توجه به بروز مشکلات بدون راه حل، تاکنون تنها 20 هزار آزمون انجام داده و هنوز 39 هزار سنجش دیگر باقی مانده است. گزارش به این موضوع اشاره دارد که مشکلات این جنگنده از سال 2001 آشکار شده و شرکت سازنده نیز در سال‌های گذشته سه بار ساختار آن را تغییر داده است. بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که مشکلات و کسری بودجه آمریکا، شمار خرید این تعداد از جنگنده‌های اف-35 را که همچنان دچار مشکل هستند، کاهش خواهد داد. تاکنون تنها 63 فروند از این جنگنده تولید و دراختیار نیروی هوایی و دریایی آمریکا قرار گرفته است.

بدین ترتیب هزینۀ توسعه هواپیمای اف ـ 35 (برخلاف آنچه که در ابتدا به نظر می‌رسید) روز به روز افزایش یافته تا جایی که از 233 میلیارد دلار به حدود 396 میلیارد دلار رسیده است. در این راستا هزینۀ توسعه این هواپیما فقط در سال 2011 رشد 3/4 درصدی داشت. قیمت اولیه این جنگنده را 89 میلیون دلار برآورد کرده بودند که اکنون حداقل 197 میلیون دلار در نوع A و 237 میلیون دلار در نوع B و C قیمت دارند. طبق برآوردها هزینه هر فروند این هواپیما در طول عمر خدمتی (با احتساب 50 سال خدمت) 618 میلیون دلار برای هر فروند تخمین زده‌ شده است که با افزایش هزینه‌ها سر از 761 میلیون دلار در آورده و این جنگنده را از لحاظ معیار هزینه‌ها نا کارآمد کرده است. برآورد شده است که در نهایت هزینه پروژه بلند پروازانه اف -35 به حدود 45/1 تریلیون دلار برسد که در تاریخ پروژه‌های نظامی بی سابقه خواهد بود.

عجیب ترین هواپیماهای دنیا