تلاش اف-14 ایرانی در شکار اشیاء ناشناس پرنده





تلاش اف-14 ایرانی در شکار اشیاء ناشناس پرنده
سایت Combat Aircraft Monthly از مشهورترین و معتبرترین منابع اخبار هوانوردی در شماره ای به قلم بابک تقوایی (نویسنده و همکار تام کوپر در تهیه کتابهای آشنایی با تاریخ نیروی هوایی ایران) مینویسد
هنگامی که برنامه مشکوک هسته ای ایران زیر زربین قرار گرفت آمریکا تلاش کرد تا در مورد 3 مرکز مهم هسته ای ایران اطلاعات بدست آورد که عبارت بودند از نیروگاه بوشهر، راکتور آب سنگین اراک و مرکز غنی سازی سوخت نطنز. تعدادی از پهپادهای شناسایی برای جمع آوری اطلاعات فرستاده شدند تا برای حمله احتمالی داده های لازم را جمع آوری بکنند. به دلیل ازدیاد پروازهای شناسایی سر فرماندهی نیروی هوایی 4 فروند F-4E و 4 فروند تامکت را از اسکادرانهای 61 ام و 62 ام به عنوان شکاری واکنش سریع به کار گرفت تا بتوانند در 24 ساعت شبانه روز و در تمام فصل پاییز 2004 (1383) منطقه بوشهر را پوشش بدهند. علاوه بر این 4 فروند F-4E از اسکادران 31ام و 4 تامکت از اسکادرانهای 81ام و 82ام در حالت آماده باش و حتی در حال گشت هوایی در طول شب قرار داشتند که توسط یک فروند پست فرماندهی پرنده بوئینگ 707 و یک فروند C-130 تغییر کاربری داده شده به سیستم ELINT/SIGINT شناسایی از ساعت 8 شب تا 6 صبح به منطقه مرکزی و جنوبی پوشش می دادند.
مطابق گزارشات مراقبت پرواز ایرانی پرنده های شناسایی (پهپادهای شناسای) از خود ویژگی های پروازی خیره کننده ای از جمله قابلیت پرواز خارج از اتمسفر، حداکثر سرعت حرکت کروز 10 ماخ و حداقل سرعت 0، قابلیت هاور کردن بر روی هدف (ایستادن در آسمان) و انجام جنگ الکترونیک بسیار قوی (بسیار قویتر از امواج بکار رفته در ECM های شناخته شده) با قابلیت ارسال انرژی مغناطیسی با توان بسیار بالا و از کار انداختن سیستمهای کنترل تسلیحات, رادر و حتی ناوبری شکاریهای رهگیر را نشان دادند.
در موارد متعددی این ماشینهای ناشناس توسط رادارهای زمینی نیروی هوایی ایران و هواپیماهای ELINT و پستهای فرماندهی پرنده ردیابی شده اند و حتی آنها بدلیل پرواز در مسیرهای پیشبینی نشده و انتشار نور شدید برای پروازهای روتین آموزشی شبانه این نیرو نیز مشکلاتی ایجاد کردند. به دلیل نور شدیدی که این پهپادهای جاسوسی در ماموریتهای شناسایی شبانه تولید می کردند رسانه های دولتی آنها را اشیاء نورانی نامیدند.
در چندین مورد تامکتهای نیروی هوایی ایران با آنها مواجه شدند ولی قادر به استفاده از سیستمهای تسلیحاتی خود به طور مناسب نشدند, در یک مورد بر فراز اراک در نوامبر 2004 خدمه پروازی یک تامکت که مسلح به دوتیر AIM-9J و دو تیر AIM-7E-4 بود یک شیء نورانی رادر حال پرواز بر فراز راکتور آب سنگین اراک ردیابی کردند. وقتی که بیم رادار AN/AWG-9 تامکت شیء نورانی را کاملا در دید داشت، هم خلبان و هم افسر رادار و رهگیری دیدند که اسکوپ رادار مختل شد زیرا احتمالا به دلیل انرژی مغناطیسی شدید شیء پرنده امواج منعکس شده از آن دارای قدرت مضاعف شده و گیرنده های رادار را اشباع کرده اند. خلبان شیء نورانی را کروی شکل و دارای یک پس سوز سبز رنگ که توربولنس قابل توجهی در پشت آن تولید می کرده است توصیف کرده است. خدمه پروازی تامکت توانستند که هنگامی که شیء بر روی یک مسیر ثابت و خطی در حال پرواز بوده، بر روی آن قفل راداری بکنند. به محض اینکه خلبان موشک AIM-7E-4 را برای پرتاب بر علیه شیء نورانی انتخاب می کند، شیء نوارنی سرعت خود را زیاد می کند و مانند یک شهاب سنگ دور و ناپدید می شود. بعد از تلاشهای مشابه بر روی بوشهر و اراک و نطنز، سر فرماندهی نیروی هوایی ایران دستور توقف عملیات شبانه رهگیری اشیاء نورانی پرنده را صادر کرد.
با این وجود رسانه های دولتی ایران تلاش کردند که اخبار این اشیاء را طور دیگری پوشش بدهند و در سال 2004 و 2005 که این اشیاء توسط مردم در نزدیکی اراک و اردبیل و سراب دیده شدند، توسط رسانه ها سیاره ونوس اعلام شدند!
بعد از 2 سال بررسی و تحقیق بر روی این اشیاء و پروفیل پروازی آنها و بررسی بقایای بدست آمده از نمونه سقوط کرده در سال 2006 در ایران و سپس توسط متخصصین روسی، ارتش ایران مشخص کرد که این اشیاء پهپاد های جاسوسی آمریکا بوده اند, "با قبول منشاء پهپاد بودن گزارشات فوق یا در ذکر و شرح قابلیتهای پروازی آن اغراق شده و یا آمریکا به طور مخفیانه پروژه هایی نظیر X-43 ,X-51 ,SR-72 و یا Aurora دنبال شده و یا از نتایج آن در ساخت پهپاد های سری با قابلیتهای ماوراء توانایی های شناخته شده استفاده کرده است, قبول این تئوری وقتی مشکل میشود که ما شاهد نواقص پروازی زیاد پروژه چند میلیارد دلاری F-35 دو ماخی در سالهای اخیر میباشیم".
سابقه مواجه با اشیاء پرنده ناشناس به گذشته دورتر مانند گزارش C-130 شیراز در سال 1347 و رهگیری مورد دیگر توسط فانتوم همدان در سال 1355 باز میگردد.
منبع: combataircraft.net بر اساس ترجمه military.ir
سایت Combat Aircraft Monthly از مشهورترین و معتبرترین منابع اخبار هوانوردی در شماره ای به قلم بابک تقوایی (نویسنده و همکار تام کوپر در تهیه کتابهای آشنایی با تاریخ نیروی هوایی ایران) مینویسد
هنگامی که برنامه مشکوک هسته ای ایران زیر زربین قرار گرفت آمریکا تلاش کرد تا در مورد 3 مرکز مهم هسته ای ایران اطلاعات بدست آورد که عبارت بودند از نیروگاه بوشهر، راکتور آب سنگین اراک و مرکز غنی سازی سوخت نطنز. تعدادی از پهپادهای شناسایی برای جمع آوری اطلاعات فرستاده شدند تا برای حمله احتمالی داده های لازم را جمع آوری بکنند. به دلیل ازدیاد پروازهای شناسایی سر فرماندهی نیروی هوایی 4 فروند F-4E و 4 فروند تامکت را از اسکادرانهای 61 ام و 62 ام به عنوان شکاری واکنش سریع به کار گرفت تا بتوانند در 24 ساعت شبانه روز و در تمام فصل پاییز 2004 (1383) منطقه بوشهر را پوشش بدهند. علاوه بر این 4 فروند F-4E از اسکادران 31ام و 4 تامکت از اسکادرانهای 81ام و 82ام در حالت آماده باش و حتی در حال گشت هوایی در طول شب قرار داشتند که توسط یک فروند پست فرماندهی پرنده بوئینگ 707 و یک فروند C-130 تغییر کاربری داده شده به سیستم ELINT/SIGINT شناسایی از ساعت 8 شب تا 6 صبح به منطقه مرکزی و جنوبی پوشش می دادند.
مطابق گزارشات مراقبت پرواز ایرانی پرنده های شناسایی (پهپادهای شناسای) از خود ویژگی های پروازی خیره کننده ای از جمله قابلیت پرواز خارج از اتمسفر، حداکثر سرعت حرکت کروز 10 ماخ و حداقل سرعت 0، قابلیت هاور کردن بر روی هدف (ایستادن در آسمان) و انجام جنگ الکترونیک بسیار قوی (بسیار قویتر از امواج بکار رفته در ECM های شناخته شده) با قابلیت ارسال انرژی مغناطیسی با توان بسیار بالا و از کار انداختن سیستمهای کنترل تسلیحات, رادر و حتی ناوبری شکاریهای رهگیر را نشان دادند.
در موارد متعددی این ماشینهای ناشناس توسط رادارهای زمینی نیروی هوایی ایران و هواپیماهای ELINT و پستهای فرماندهی پرنده ردیابی شده اند و حتی آنها بدلیل پرواز در مسیرهای پیشبینی نشده و انتشار نور شدید برای پروازهای روتین آموزشی شبانه این نیرو نیز مشکلاتی ایجاد کردند. به دلیل نور شدیدی که این پهپادهای جاسوسی در ماموریتهای شناسایی شبانه تولید می کردند رسانه های دولتی آنها را اشیاء نورانی نامیدند.
در چندین مورد تامکتهای نیروی هوایی ایران با آنها مواجه شدند ولی قادر به استفاده از سیستمهای تسلیحاتی خود به طور مناسب نشدند, در یک مورد بر فراز اراک در نوامبر 2004 خدمه پروازی یک تامکت که مسلح به دوتیر AIM-9J و دو تیر AIM-7E-4 بود یک شیء نورانی رادر حال پرواز بر فراز راکتور آب سنگین اراک ردیابی کردند. وقتی که بیم رادار AN/AWG-9 تامکت شیء نورانی را کاملا در دید داشت، هم خلبان و هم افسر رادار و رهگیری دیدند که اسکوپ رادار مختل شد زیرا احتمالا به دلیل انرژی مغناطیسی شدید شیء پرنده امواج منعکس شده از آن دارای قدرت مضاعف شده و گیرنده های رادار را اشباع کرده اند. خلبان شیء نورانی را کروی شکل و دارای یک پس سوز سبز رنگ که توربولنس قابل توجهی در پشت آن تولید می کرده است توصیف کرده است. خدمه پروازی تامکت توانستند که هنگامی که شیء بر روی یک مسیر ثابت و خطی در حال پرواز بوده، بر روی آن قفل راداری بکنند. به محض اینکه خلبان موشک AIM-7E-4 را برای پرتاب بر علیه شیء نورانی انتخاب می کند، شیء نوارنی سرعت خود را زیاد می کند و مانند یک شهاب سنگ دور و ناپدید می شود. بعد از تلاشهای مشابه بر روی بوشهر و اراک و نطنز، سر فرماندهی نیروی هوایی ایران دستور توقف عملیات شبانه رهگیری اشیاء نورانی پرنده را صادر کرد.
با این وجود رسانه های دولتی ایران تلاش کردند که اخبار این اشیاء را طور دیگری پوشش بدهند و در سال 2004 و 2005 که این اشیاء توسط مردم در نزدیکی اراک و اردبیل و سراب دیده شدند، توسط رسانه ها سیاره ونوس اعلام شدند!
بعد از 2 سال بررسی و تحقیق بر روی این اشیاء و پروفیل پروازی آنها و بررسی بقایای بدست آمده از نمونه سقوط کرده در سال 2006 در ایران و سپس توسط متخصصین روسی، ارتش ایران مشخص کرد که این اشیاء پهپاد های جاسوسی آمریکا بوده اند, "با قبول منشاء پهپاد بودن گزارشات فوق یا در ذکر و شرح قابلیتهای پروازی آن اغراق شده و یا آمریکا به طور مخفیانه پروژه هایی نظیر X-43 ,X-51 ,SR-72 و یا Aurora دنبال شده و یا از نتایج آن در ساخت پهپاد های سری با قابلیتهای ماوراء توانایی های شناخته شده استفاده کرده است, قبول این تئوری وقتی مشکل میشود که ما شاهد نواقص پروازی زیاد پروژه چند میلیارد دلاری F-35 دو ماخی در سالهای اخیر میباشیم".
سابقه مواجه با اشیاء پرنده ناشناس به گذشته دورتر مانند گزارش C-130 شیراز در سال 1347 و رهگیری مورد دیگر توسط فانتوم همدان در سال 1355 باز میگردد.
منبع: combataircraft.net بر اساس ترجمه military.ir






+ نوشته شده در سه شنبه یکم بهمن ۱۳۹۲ ساعت 12:15 توسط رضا صابری
|

